Little Joy

Geschiedenis is altijd een vrij ontembaar beest geweest. Hoe manifesteert het verleden zich in het ongrijpbaar heden? En misschien nog belangrijker: bevat het heden de gouden sleutel tot een roemrijke toekomst? Samen met vier Nederlandse kunstenaars verblijf ik drie weken in Los Angeles, de plek bij uitstek om geschiedenis te schrijven. Dus bij deze...

LA is een stad met net zoveel inwoners als in heel Nederland. In deze megalomane metropolis zorgt de hoeveelheid aan zoekende zielen (hoe meer zielen hoe zieliger) voor een tegenovergesteld verlangen naar individueel contact. Al gravend en snuivend en proestend moeten de diepste krochten en kroegen omgeploegd worden om door te dringen tot de verborgen toekomstige geschiedenis van LA. We belanden in Little Joy, een voormalige duistere filipijnse hoerenkeet op Sunset Boulevard die is overgenomen door de nieuwe hipster-scene; opkomende Rock bands (vermomd als rosbebaarde Texanen met tatoeages tot aan de lippen), halfslachtige combinaties tussen hippies en indianen (met echte pluimen in het haar), beginnende schrijvers en zoekende kunstenaars met medicinale marihuana op doktersvoorschrift (ik heb hoofdpijn, ik voel me niet zo lekker, of ik ben kunstenaar en moet de wereld af en toe vanuit een ander perspectief zien + 150$ is voldoende voor een vrijwaringsbrief en een levenslang legaal bezoek aan een van de vele overheidsdealers) en verveelde bijzet-babes (vermomd in bont tot net over de kont, strakke tijger suites en broekjes die slipjes willen zijn, of was het omgekeerd?). Alle queues van de poolspelers staan recht omhoog. Af en toe kantelt er een horizontaal en schiet kort maar krachtig naar voren. Ballen kaatsen hard heen en weer.

‘My pussy is burning, it’s burning... I need some help...’ druipt onopvallend uit de boxen. De muren zijn behangen met klodders persoonlijkheid; gekrast, gespoten en geplakt verlangen naar eeuwige roem. Hier gebeurt het; This is the moment! Carpe Notte, pluk de nacht.

De veelbelovende droom wordt stukgereden door de laatste nakomeling van Neil Youngs Crazy Horses die met zijn lange wilde haren iedereen naar buiten veegt. Geschiedenis kan genadeloos zijn. Sluitingstijd, terug naar de realiteit.

De meest toepasselijke drive through fast food factory: In and Out Burger, doet zijn naam alle eer aan. Het komt er net zo snel weer uit als dat het er in gaat. Thuisgekomen in de kleine hut van Oom Frido bereikt de poging geschiedenis te schrijven zijn intiem hoogtepunt; dansen met vijf personen in een hokje van een meter bij een meter. Dit is contact-jammen op zijn best. Hans van den Dool, de Ambassadeur van de Koninklijke Nederlandse Ambassade in LA heeft er ook een tijdje goedlachs gezeten met zijn bevallige en tederbeminde vrouw. Ook Eric van Lieshout (het broertje van Dirk ‘Dirk Diggler’ van Lieshout) die op dit moment in het Hammer Museum om aandacht klaagt, komt zijn verwarde hoofd om de hoek steken. ‘Oh, wat een fantastische plek om de pijn van vroeger te verwerken... mag ik erbij komen?’

Misschien doet Nederland het toch niet zo slecht in het buitenland. We zijn er bij! We zitten er midden in. Hier, in de diepste diepten van de nacht ontspringt de culturele bron.

Kunst, kunst, moet er nog kunst zijn? De toekomst zal het uitwijzen.